In de zachte, warme sfeer van de salon van Zuspicioussz, waar rust en veiligheid voelbaar zijn in elk hoekje, nam ze plaats in de behandelstoel.
Haar naam was Ayla — een vrouw van midden dertig met een zelfverzekerde houding, maar ogen die iets anders vertelden.
Ze kwam voor een simpele waxbehandeling van haar benen, maar wat begon als een routine afspraak, werd een ontmoeting die je bijblijft.
Toen de wax werd aangebracht, brak Ayla de stilte.
Eerst voorzichtig, alsof ze aftastte of er ruimte was voor haar verhaal.
“Het is eigenlijk belachelijk dat ik dit steeds laat doen,” zei ze met een scheve glimlach.
“Maar als ik het niet doe… dan noemt mijn man me weer ‘zijn harige vriend’. Of ‘mannetje’.”
Ze lachte erbij, een hol lachje.
Je kon voelen dat ze die woorden vaker had herhaald.
Tegen zichzelf.
Tegen anderen.
Om het kleiner te maken dan het was.
Ik keek haar aan, zonder oordeel.
Dat nodigde Ayla uit om verder te gaan.
“Het begon onschuldig, dacht ik.
Hij grapte erover als we in bed lagen of als ik een korte broek droeg.
Eerst vond ik het vervelend, maar ik lachte mee.
Ik wilde niet overgevoelig zijn, weet je?
Maar na een tijdje… begon ik het echt te geloven.
Dat ik niet vrouwelijk genoeg was.
Dat er iets mis was met mijn lichaam.”
Ze slikte.
Ik liet haar even in stilte, hield haar hand zachtjes op haar kuit.
Niet om haar stil te leggen, maar om haar te laten weten: ik hoor je.
Ayla vervolgde: “Ik begon mezelf te zien door zijn ogen.
Elke keer dat ik m’n benen zag, voelde ik me minder.
Alsof ik mezelf moest verstoppen achter gladheid.
Alsof ik pas aantrekkelijk was als ik mezelf telkens opnieuw boetseerde tot zijn ideaal.”
Ze keek naar haar eigen benen, die nu zorgvuldig en liefdevol werden verzorgd.
“Het is ironisch, hè? Ik zit hier voor iets uiterlijkst, maar ineens besef ik hoeveel die opmerkingen me van binnen hebben veranderd.
Niet alleen mijn lichaam werd afgewezen, maar ik werd langzaam vreemd voor mezelf.”
Toen vroeg ik zacht: “En hoe kijk je nu naar hem?”
Ayla was even stil.
Ze kneep haar ogen dicht.
“Anders. Voor het eerst. Niet alleen boos of gekwetst, maar ook helder. Als iemand je laat geloven dat je niet goed genoeg bent in je natuurlijke vorm, dan heeft dat niets met liefde te maken. Dan is het controle, onderdrukking — vermomd als humor. En misschien… misschien is het tijd dat ik mezelf weer ga zien zoals ik ben. Sterk. Zacht. En helemaal vrouw, ook met haar op mijn benen.”
Er viel een stilte.
Geen ongemakkelijke, maar één vol kracht.
Alsof Ayla iets had achtergelaten daar op die stoel.
En iets had opgehaald wat al lang van haar was: haar waardigheid.
⸻
Bij Zuspicioussz gaat het niet alleen om wat je ziet in de spiegel, maar vooral om wat je voelt vanbinnen.
Elke behandeling is een uitnodiging om jezelf opnieuw te ontmoeten — precies zoals je bent.
Reactie plaatsen
Reacties